- Szczegóły
- Odsłony: 5056
Spotkanie w dniu 10 maja poświęcone było książkom „Katarzyna Wielka. Portret kobiety” i „Pensjonat” Piotra Pazińskiego. Zdominowała je dyskusja o Katarzynie Wielkiej – władczyni Rosji. Jako czternastoletnia dziewczyna wraz z matką przybyła z Prus do Pałacu Zimowego. Została kandydatką na żonę następcy tronu – Piotra. Historia jej dojrzewania i obejmowania władzy opisywana przez autorkę , wzbogacona jest fragmentami pamiętników, listów i oficjalnych dokumentów. Biografia carycy przedstawiona jest na tle ówczesnych wydarzeń historycznych, nie brak w niej intryg i skandali. Katarzyna miała dwunastu kochanków. Jednym z nich był Stanisław August Poniatowski, którego obsadziła na tronie Polski. O „Pensjonacie”Piotr Pazińskiego, czytelniczki wypowiadały się mniej entuzjastycznie. Jest to minipowieść o przemijaniu. Główny bohater powraca do miejsca, gdzie w dzieciństwie spędzał wakacje z babcią. Był tam jedynym dzieckiem wśród dorosłych, ocalałych z Holokaustu. Pensjonariusze domu, w którym kiedyś toczyły się dyskusje i spory o Bogu i wszechświecie, umarli.Ożywają na starych fotografiach przechowywanych przez jedną z pensjonariuszek. Książka pełna zadumy, melancholii ale też nie pozbawiona ironii. Miłym akcentem spotkania było podziękowanie od pani dyrektor Biblioteki Renaty Wójtowicz dla Pań z Dyskusyjnego Klubu Książki za aktywność oraz prezentacja statuetki Biblioteki Roku 2017, który to tytuł otrzymała nasza Biblioteka.
- Szczegóły
- Odsłony: 5159
7 marca odbyło się pierwsze w tym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki działającego przy Bibliotece. Tematem naszej dyskusji były dwie książki: ”Dom tęsknot” Piotra Adamczyka i „Mariamne” Pär Lagerkvista.
„Dom tęsknot” jest wielowątkową powieścią, w której fikcja literacka miesza się z rzeczywistymi wydarzeniami z historii Polski. Akcja powieści toczy się na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Narratorem jest Piotr – na początku powieści kilkuletni chłopiec, który dojrzewa i dorasta na oczach czytelnika. „Domem tęsknot” jest wrocławska kamienica, która przed II wojną należała do niemieckiej rodziny Freytagów, a teraz mieszkają w niej różnorodni bohaterowie. Portrety jej mieszkańców są bardzo sugestywne. Momentami powieść jest sentymentalna, przepełniona tajemnicą. Autorowi nie zabrakło też poczucia humoru. Klubowiczki z uśmiechem przywoływały zabawne fragmenty książki.
„Mariamne” jest ostatnią powieścią Lagerkvista – szwedzkiego laureata literackiej Nagrody Nobla w 1951 roku. Została wydana w 1967 roku. Niewielka objętościowo, napisana prosto i oszczędnym stylem, ukazuje miłość biblijnego Heroda do Mariamne z rodu Machabeuszów. Nie jest powieścią historyczną . Herod przedstawiony jest w niej jako człowiek uwikłany we własne słabości, namiętności, pragnienia. Związek Heroda i Mariamne to połączenie miłości i nienawiści. Opowieść stawia przed czytelnikiem wiele pytań egzystencjalnych. Nie jest to lektura łatwa. Raczej trzeba ją przemyśleć niż o niej dyskutować.
Bardzo miłym akcentem naszego spotkania była prezentacja nagrody dla Biblioteki, którą otrzymaliśmy dzięki pani Annie Wolskiej - naszej czytelniczce i klubowiczce Dyskusyjnego Klubu Książki, która wzięła udział w konkursie na recenzję książki węgierskiej, będącego częścią akcji „Dwa Bratanki - odkrywamy literaturę węgierską w Polsce”. Panie z zainteresowaniem zapoznały się z zawartością „Węgierskiej paczki” i zarezerwowały dla siebie niektóre tytuły. Laureatka przeczytała swoją recenzję książki powieści László Németha „Odraza” i otrzymała od wszystkich gratulacje.
- Szczegóły
- Odsłony: 4633
"Miłość i inne nieszczęścia" Oliviera Bourdeaut – o tej książce dyskutowałyśmy w zimowe popołudnie. Powieść ukazała się w 2016 roku i otrzymała wiele nagród we Francji. Poznajemy w książce historię ekscentrycznej rodziny, opowiedzianą przez małego chłopca. Ekscentryczni rodzice nie przejmują się codziennością. Są zakochani w sobie i szczęśliwi. Szczęście rodziny pryska, kiedy tracą prawie wszystko co posiadają. Matkę dotyka choroba psychiczna. Tragicznie kończą swoje życie, popełniając samobójstwo i pozostawiając małego syna. Ta tragiczna historia napisana jest w ironicznym tonie. Dla nas sposób opisania tej historii jest dziwny. Może mamy inne poczucie humoru niż Francuzi.
- Szczegóły
- Odsłony: 4589
W tym dniu rozmawiałyśmy o wilkach – tych z lasu i „Wilkach” Adama Wajraka. Jak rzadko się zdarzało, książka podobała się wszystkim dyskutantom. Książka jest relacją autora z Puszczy Białowieskiej, gdzie przez klika lat tropił wilki. Wajrak nazwał ten okres „największą przygodą swojego życia”. „Wilki” zawierają kilka rozdziałów. Z pierwszego dowiedzieliśmy się skąd wzięła się fascynacja autora tymi zwierzętami, jak poznał swoją żonę – Nurię , która przyjechała z Hiszpanii, jaką rolę w badaniach nad padlinożercami odegrała suczka Antonia. W następnych rozdziałach poznajemy historię przyjaźni z oswojonymi wilkami „Kazanem” i „Wikim”, a w kolejnym opisy tropienia wilków i relacje z badań białowieskich naukowców. Wajrak obala mit wiele mitów o wilkach, a w szczególności ten, że wilk to zwierzę niebezpieczne dla człowieka. Udowadnia, że strach przed nimi jest nieuzasadniony. Wstrząsający jest rozdział o wybieraniu małych wilczków z gniazd przez ludzi i próbach ich udomowienia oraz o cierpieniu dorosłych osobników wyłapywanych we wnyki. Na kartach książki pojawiają się także inne zwierzęta zamieszkujące Białowieżę. Adam Wajrak jest zapalonym przyrodnikiem. Czytając jego książkę wyczuwa się jego fascynację przyrodą. W książce są piękne zdjęcia i mapy, które wspaniale uzupełniają relacje autora i dodają jej wiarygodności.
- Szczegóły
- Odsłony: 4568
Na spotkaniu przedwakacyjnym w dniu 28 czerwca dyskutowałyśmy o książce „Kobiety” islandzkiego pisarza Steinara Bragi. Jest to thriller polityczny. Historia opisana w książce nie mogła zdarzyć się naprawdę. Eva wraz z partnerem powraca ze Stanów Zjednoczonych do Islandii. Jest pogrążona w depresji po utracie dziecka i kłótni z Hrafnem. Przypadkowo poznany bankowiec , składa jej propozycję zamieszkania w apartamencie w zamian za opiekę nad kwiatami i kotem. Okazuje się , że w mieszkaniu nie ma kwiatów, a na jednej ze ścian umieszczona jest maska – odlew twarzy człowieka. Kot pojawia się i znika. Ewa dowiaduje się od sąsiadek, że dziewczyna, która mieszkała przed nią w tym apartamencie popełniła samobójstwo. Niedługo potem Eva zostaje uwięziona w pokoju z maską i poddawana różnym próbom, które mają na celu zdeprawowanie jej kobiecości. Według autora kobiecość jest przyczyną zła. Na przykładzie Evy, Bragi ukazuje kobietę jako słabą, niestabilną psychicznie, pogrążoną w nałogach, uzależnioną od mężczyzn i konwenansów, niezdolną do zajmowania wyższej pozycji w hierarchii społecznej. Sytuacja , która przytrafia się głównej bohaterce obrazuje hipokryzję, którą Bragi zarzuca Islandczykom. W książce mamy pokazany zupełnie inny obraz Islandii od tego jaki widzimy w folderach reklamowych.
- Szczegóły
- Odsłony: 5080
Na spotkaniu w dniu 25 maja dyskutowałyśmy o książkach, które dotyczą problemów współczesnego świata. „Diabeł używa Instagrama” Jo Piazza i Lucy Sykes to powieść o tym, jak internet zmienia nasze życie.Imogen Tate wraca do pracy po półrocznym urlopie chorobowym. Zmiany jakie nastąpiły w firmie, zaskakują ją. Asystentka, która zastępowała Imogen, zatrudniła nowych pracowników. Zespół pracuje całe dnie, a niektórzy nawet noce. Przygotowują wydanie internetowe magazynu o modzie. Imogen czuje się zagubiona. Instagram, Facebook, Twitter, Linkedin to dla niej czarna magia. Do tego problemy wychowawcze z dziećmi. Z wielkim uporem i pomocą przyjaciół przełamuje swoje upośledzenie technologiczne i odnosi sukces.
Książka zabawna, prawdziwa i motywująca, szczególnie dla osób, które mają problemy z komunikowaniem się w internecie.
Druga omawiana przez nas książka „Uległość” Houellebecqa określana jest jako political fiction. Jest jednak bardzo aktualna. Dotyczy problemu islamizacji Europy. Proces ten w powieści odbywa się bez dżihadystów. We Francji po zwycięstwie nad Marie Le Pen muzułmańskiego lidera Ben Abbeza zawiązuje się koalicja. Bractwo Muzułmańskie oddaje socjalistom i centroprawicy część resortów. Sobie pozostawia Ministerstwo Edukacji. Rektorem Sorbony zostaje muzułmański konwertyta. Wygrywa on również wybory prezydenckie we Francji w 2022 roku. Francois – wykładowca Sorbony musi wybierać między przejściem na islam, a odejściem z uczelni. Duchowa pustka, w jakiej upływa mu życie, popycha go w stronę islamu. Nie dowiadujemy się z powieści, czy stanie się jego wyznawcą.
Autor ukazuje przyczynę uległości wobec islamu. Współczesny świat nie oferuje człowiekowi nic poza monotonną konsumpcją. Religia jest więc kolejnym towarem, który wypełnia mu duchową pustkę.
Książka pesymistyczna i prorocza.
- Szczegóły
- Odsłony: 5113
Tematem dyskusji na spotkaniu Dyskusyjnego Klubu książki w dniu 26 kwietnia 2017 roku były książki : "Ślady" Jakuba Małeckiego i "Mężczyzna, który tańczył tango" Arturo Perez-Reverte.
"Ślady"- to dziewiętnaście opowiadań pozornie niezwiązanych ze sobą. Łączą je jednak występujące w nich postacie, których losy nieustannie się splatają.
Autor w oryginalnej i specyficznej formie opowiada o sprawach niewygodnych i bolesnych – śmierci i przemijaniu. Bohaterowie krótkich opowiadań, to zwykli ludzie zmagający się ze zwykłym życiem i poddający się bezwiednie jego nurtowi. Zostawiają ślady, które są dowodem na ich istnienie.
Małecki uświadamia nam, że życie mimo wieli ułomności i ograniczoności jest piękne. Sugeruje, że ten ograniczony czas warto wykorzystać maksymalnie, niczego nie odkładając na później.
Zupełnie inny klimat i styl prezentuje książka "Mężczyzna, który tańczył tango". Powieść ma wiele wątków- miłosny, obyczajowy, przygodowy, szpiegowski. Poznajemy Hiszpanię pogrążoną w wojnie domowej oraz włochy u progu II wojny światowej, działania radzieckiego KGB. W fabułę wpleciona jest też „ historia tanga”. Barwnie i szczegółowe opisane przez autora rozgrywki szachowe dostarczają czytelnikowi wiele emocji.
Tytułowy Max Costa, wspaniały fordanser, a przy tym oszust i złodziej, uwodzi piękną Mechę -żonę hiszpańskiego kompozytora. Krótki romans odbije się na ich późniejszym życiu. Choć nie mieli się spotkać, los ich zetknął na przestrzeni trzydziestu lat jeszcze dwa razy na krótko. Każde z tych spotkań to odsłona ich burzliwego i namiętnego związku.
- Szczegóły
- Odsłony: 5226
Pierwsze w tym roku spotkanie DKK poświęcone było książkom "Uczciwa oszustka" Tove Janson i "Małżeństwo we troje" Erica-Emmanuela Schmitta.
"Oszustka" to wielowymiarowa powieść psychologiczna, zawierająca wiele refleksji o naturze ludzkiej. W małej wiosce, do której zimą trudno dotrzeć mieszka dwudziestoletnia Katri. Mieszkańcy odnoszą się do niej z dystansem. Ona też nie wchodzi z nimi w bliższe relacje. Czasem tylko pomaga im w rozliczeniach, ponieważ umie dobrze liczyć. Katri opracowuje misterny plan, którego celem jest spełnienie marzeń młodszego brata. Zdobywa zaufanie Anny Amelin – starszej pani, która mieszka na uboczu wioski i utrzymuje się z ilustrowania książek dla dzieci. Wprowadza się wraz z bratem do jej domu. Wtedy zaczyna się specyficzna gra między kobietami, która doprowadzi do nieprzewidzianych zmian w ich życiu. Finał tej rozgrywki jest zaskakujący. Pozostaje pytanie jak jest granica między oszustwem a manipulacją?
Książka „Małżeństwo we troje” zawiera kilka krótkich opowiadań, które dotyczą złożonych tematów- homoseksualizmu, aborcji, transplantologii. Na końcu dodany jest dziennik autora, z którego czytelnik dowiaduje się o kulisach powstania opowiadań i ich interpretacja
.
- Szczegóły
- Odsłony: 5553
Na tym spotkaniu rozmawiałyśmy o książkach „Nim zapadnie noc” Michaela Cunninghama i „Konik, szabelka” Anny Nasiłowskiej.
Powieść Cunninghama jest analizą tego, co dzieje się między małżonkami z dwudziestoparoletnim stażem, gdy w ich domu zjawia się brat kobiety. Kilkudniowa wizyta, wywrze ogromny wpływ na jej męża. Chłopak wzbudzi w nim nieoczekiwane uczucia i mimo walki ulegnie pokusie. Podstawy ich życia rodzinnego zostają zachwiane, ale wytrzymają tę próbę. Powieść pozbawiona jest akcji, wszystko dzieje się w sferze myśli bohaterów. Fascynująca analiza ich życia wewnętrznego, a do tego wspaniały język. Lektura prowokuje czytelnika do głębokich przemyśleń na temat życia.
„Konik, szabelka” Anny Nasiłowskiej to osobista próba zmierzenia się autorki z rodzinnym mitem i określenia swojego miejsca w świecie. Większa część książki dotyczy opowieści dziadka, który był uczestnikiem wojny 1920 roku. Wydarzenia w powieści obejmują okres od 1918 roku do 2010 roku. Historia opisana w sposób zawiły.
- Szczegóły
- Odsłony: 4188
Za oknem letni upał, a my dyskutujemy o książce „Pożegnanie dla początkujących” Anny Tyler. Trudno w takiej atmosferze skupić się na temacie śmierci i żałoby. Na szczęście, o tych trudnych sprawach, autorka pisze z lekkością, ale ich nie lekceważy. Powieść jest nie tylko studium utraty, pokazuje również naturę małżeństwa. Związek Arona i Dorothy opiera się na wygodzie i poszanowaniu dla potrzeb drugiej osoby. Zdarzają się między nimi drobne nieporozumienia i sprzeczki. Nie prowadzą ze sobą dłuższych rozmów i dyskusji. Dopiero po nagłej śmierci żony Aron zauważył pustkę wokół siebie. Brakuje mu przyzwyczajeń Dorothy, które wcześniej tak go denerwowały. Początkowo odrzuca wszelką pomoc od przyjaciół i znajomych. Z czasem uświadamia sobie, że warto zbliżyć się do ludzi, a wtedy łatwiej pożegnać się z tą, która odeszła na zawsze. Książka budzi mieszane uczucia. Porusza temat smutny, ale po przeczytaniu jej nie jest nam smutno. Tylko się zastanawiamy, jak to jest naprawdę.
Strona 4 z 6
