Na pierwszym w tym roku spotkaniu rozmawiałyśmy o książkach „Wyznaję” Jaume Cabre oraz „Kobiety dyktatorów” Diane Ducret.
„Wyznaję” to misternie skonstruowana powieść, której głównym tematem jest Zło. Historia Adriana Ardevola, muzyka i lingwisty, przeplata się z historią skrzypiec, które przechodzą z rąk do rąk. Losy instrumentu stanowią odbicie pogmatwanej europejskiej historii od czasów Świętej Inkwizycji po okrucieństwo obozów zagłady. Jest w niej także wątek miłosny. Adrian pragnie odnaleźć szczęście. Wyznania swoje kieruje do Sary Voltes-Epstein, rysowniczki żydowskiego pochodzenia. Bogactwo wątków i historii czyni powieść interesującą.
Druga omawiana przez nas książka „Żony dyktatorów” zawiera wstrząsające opowieści o życiu żon i kochanek Hitlera, Stalina, Mussoliniego, Mao, Lenina, Bokassy, Ceausescu i Salazara.
Tematem dyskusji były dwie książki. Pierwsza to „Dryft” Karen Gillece, nagrodzona Europejską Nagrodą Literacką w 2009 roku. Już na pierwszych stronach poznajemy główną bohaterkę – Larę, która po piętnastu latach pobytu w Ameryce Południowej wraca do domu w Irlandii, aby ukoić ból po stracie dziecka. Lata spędzone w Ameryce wypełnione były podróżami z Alejo – ojcem jej synka. Po dwóch latach bezskutecznych poszukiwań zaginionego dziecka , Alejo pogodził się z jego utratą. Lara wciąż wierzyła, że go odnajdzie. W rodzinnym mieście spotkała Christiana, swoją młodzieńczą miłość. Dawne uczucia powróciły. Romans Lary z Christianem wychodzi na jaw. Jego małżeństwo się rozpadło, stracił pracę w szkole. Lara wróciła do Ameryki z nadzieją na odnalezienie syna. Powieść napisana niezwykle ciekawie, przykuwa uwagę od początku do końca. Stawia pytanie o sens postępowania głównych bohaterów.
Drugą omawianą książką była „Opowiem ci o wolności” Wacława Holewińskiego. Bohaterkami krótkich opowieści są Maria „Agata” Nachtman oraz Walentyna „Platerówka”, „Żabka” Stempkowska. Dwie autentyczne postacie. Obydwie kobiety walczyły w konspiracji podczas wojny i po jej zakończeniu. Przeszły przez przesłuchania w gestapo, obóz w Ravensbruck, ubeckie katownie i więzienia. Nękane przez UB i MO, podczas przesłuchań nazywane „faszystowskimi świniami”, bite. Po wojnie miały trudności ze znalezieniem pracy. Wiele bohaterskich kobiet zapłaciło wysoką cenę za to, że się nie ugięły. Dobrze, że autor przywraca pamięć o konspiratorkach z Narodowych Sił Zbrojnych.
Dyskutowałyśmy o książce „Pary” Johna Updike, która ukazała się w 1968 roku. Jest ona studium obyczajowym Ameryki lat sześćdziesiątych. Do miasteczka Tarbox przybywa małżeństwo, które poznaje kilka par małżeńskich w nim mieszkających. Razem spędzają czas na przyjęciach. Znudzeni, zatracają się w romansach, wymieniają się żonami. Kwestionują dotychczasowe normy życia rodzinnego i chcą być za wszelką cenę nowocześni. Dla niektórych par kończy się to katastrofą – aborcją, rozwodami. Życie małżeństw z Tarbox koresponduje z tym, co dzieje się w Ameryce . Swoboda seksualna znajduje odbicie w języku powieści.
Na spotkaniu w dniu 9 maja 2014 roku omawiałyśmy książki : „Nieszpór” Tadeusza Żuczkowskiego i „Kobiety II Rzeczypospolitej” Kamila Janickiego. „Nieszpór” jest trzecią powieścią T. Żuczkowskiego. W 2006 roku ukazała się powieść „Jezzus Band”, a w 2009 roku „Torowisko”. Autor jest laureatem wielu konkursów literackich. Tytuł omawianej powieści wskazuje, że jest ona symboliczna. Tomek - główny bohater książki , dokonuje rozrachunku ze swoim dotychczasowym życiem, pełnym porażek i uświadamia sobie, że dawny świat odchodzi, a przyszłość jest nieprzewidywalna. Kilkudniowy pobyt z przyjaciółmi w górskiej bazie , gdzie spędzali wakacje od kilku lat, poznanie młodej dziewczyny Malwiny, spowodowało, że Tomek wyruszy w dalszą podróż ku przyszłości, jak by ona nie była.
Książka „Kobiety II Rzeczypospolitej” zawiera biografie trzech żon prezydentów – Marii Wojciechowskiej, Michaliny Mościckiej i Marii Mościckiej. Niezwykłe historie z ich niełatwego życia. Obserwowane, oceniane, nie zawsze sprostały oczekiwaniom otoczenia. Zawsze wspomagały swoich mężów prezydentów. W tle wielka polityka, na którą niejednokrotnie miały wpływ. Książkę czyta się jak najlepszą powieść.
6 marca 2014 roku odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki działającego przy Bibliotece.
Panie dyskutowały o książce „Turnus” Tomasza Łubieńskiego.
Książka zawiera monolog Persi – polskiej rezydentki biura podróży na Krecie, która oprowadza nas po swoim życiu. Podróż zaczyna się w Białej Podlaskiej – rodzinnym mieści bohaterki , następnie odwiedzamy z nią Paryż i wyruszamy na Kretę. Tu, wraz z Persi zadajemy sobie wiele egzystencjalnych pytań – o sens życia , o śmierć.
Dyskusja dotyczyła dwóch książek : „We własnych butach” Elizabeth Mittelstaedt i „Siostra” Rosamund Lupton.
Po długiej wakacyjnej przerwie , pełne energii i humoru dyskutowałyśmy o książkach „Taniec szczęśliwych cieni” Alice Munro i „Droga” Paula McCarthy'ego.
Czytelniczki rzadko sięgają po zbiory opowiadań. Tym razem z przyjemnością przeczytały opowiadania kanadyjskiej pisarki. Są to głównie historie opisywane oczami kobiet, choć znajdziemy też zdarzenia opowiadane przez mężczyzn . Pisarka doskonale odtwarz realia kanadyjskiej prowincji, umiejętnie portretuje postaci. Teksty napisane są prostym, a zarazem pięknym , plastycznym językiem, który pobudza wyobraźnię.
W każdym opowiadaniu jest jakaś tajemnica. Pierwsze opowiadanie ze zbioru nie wzbudziło entuzjazmu u czytelniczek, ale następne zaciekawiały je coraz bardziej. Na długo pozostanie w pamięci Pań opowiadanie „Dziewczynki i chłopcy”, w którym sceny zabijania koni są tak realistyczne, że wzbudzają grozę. Warto sięgnąć po te historie o zwyczajnym życiu , zwykłych ludzi, napisane naprawdę po mistrzowsku.
„Droga” jest opowieścią o świecie po apokalipsie. Ziemia pogrążona jest w ciemności, Śnieg, który pada jest szary.Opustoszałe miasta i tylko gdzieniegdzie pojawiają się bandy kanibali. Na południe, ku wybrzeżu zmierzają ojciec i syn. .Zdarzenia, które przeżywają po drodze, są przerażające.
Ojciec z wielką determinacją walczy o przetrwanie syna. Droga, którą przemierzają ojciec i syn jest istotą całej opowieści.
Książka zdaniem czytelniczek jest przygnębiająca, a jednocześnie ciepła i wzruszająca. Stawia przed nami wiele pytań – o przyszłość świata, o kondycję współczesnego człowieka. Na te właśnie pytanie próbowałyśmy znaleźć odpowiedzi.
Było to drugie nasze spotkanie w tym roku. Rozmawiałyśmy o książkach : „Lalki w ogniu” Pauliny Wilk i „Córka drukarza” Ines Thorn.
„Lalki w ogniu" jest zbiorem opowiadań o codziennym życiu we współczesnych Indiach, napisanych przez reporterkę „Rzeczypospolitej”. Każdy rozdział dokumentuje inny ważny aspekt życia Hindusów. Dla czytelnika szokujące są niektóre opisy - np. publicznie odbywającej się defekacji, porannej toalety. Wiele miejsca autorka poświęca kobietom, które pozbawione są podstawowych praw. Miliony maleńkich dziewczynek znikają bez wieści, dokonywane są zabójstwa z powodu posagu, kobieta bez męża jest nikim. Autorka stara się odkryć przyczynę tych zjawisk społecznych oraz ich uwarunkowania.
Książka dostarczyła czytelniczkom wiele emocji. Porównywałyśmy nasze wyobrażenia o Indiach z prawdziwym obrazem Indii w książce Pauliny Wilk.
„Lalki w ogniu” polecamy wszystkim czytelnikom, nie tylko miłośnikom podróży.
„Córka drukarza” to drugi tom sagi frankfurckiej rodziny. Akcja powieści toczy się w cieniu wojny trzydziestoletniej. Mężczyźni odchodzą walczyć, a kobiety muszą same walczyć o utrzymanie majątku. Historie czterech kobiet – Margi, Lili, Judith, Reike przeplatają się ze sobą. Są w powieści trzy wątki – osobisty, rodowy i miłosny, który jest najważniejszy . Jest też intryga. Ciekawie skonstruowana fabuła sprawia, że do końca nie wiemy jak potoczą się losy bohaterek. Mimo przeszkód powieść kończy się optymistycznie.
Powieść sprowokowała nas do dyskusji o kobietach, ich sile i motywach postępowania.
14 marca 2013 roku odbyło się pierwsze w tym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Uczestniczyło w nim 7 pań. Tematem dyskusji były książki : „Wyznania prowincjusza” Szczepana Twardocha i „Łabędź i złodzieje” Elizabeth Kostova.