Powstanie wybuchło 22 stycznia 1863 r. w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 w byłym Wielkim Księstwie Litewskim i trwało do jesieni 1864. Swoim zasięgiem objęło tylko zabór rosyjski: Królestwo Polskie oraz ziemie zabrane – Litwę, Białoruś i część Ukrainy. Było największym z polskich powstań narodowych i spotkało się z poparciem międzynarodowej opinii publicznej. Miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek.

 

Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach, blisko 1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało. Po upadku powstania Kraj i Litwa pogrążyły się w żałobie narodowej.

 

W roku 1867 zniesiono autonomię Królestwa Polskiego, jego nazwę i budżet. W latach 1869–1870 setkom miast wspierających powstanie odebrano prawa miejskie, doprowadzając je tym samym do upadku. W gronie tych miast znalazł się również Połaniec...

 

O tym wszystkim można dowiedzieć się z wystawy, która od września ubiegłego roku stoi przed Biblioteką. Upamiętnia ona bohaterów powstania styczniowego i przybliża wygląd i sytuację Połańca w drugiej połowie XIX wieku.